Η Delilah, η κιθάρα και η Απόσταση

Το ξέρεις το τραγούδι? Άκουσέ το! Απευθύνεται στην Delilah. Είναι ο καλός της, με ταξιδιάρικη φωνή και μια μαγευτική κιθάρα… Και της δίνει κουράγιο, ότι θα νικήσουν την Απόσταση.
Ξέρεις, η Απόσταση γράφεται με άλφα κεφαλαίο, γιατί έχει υπόσταση. Μπορεί να είναι στοργική φίλη σου ή ζηλιάρα αντίζηλος. Να κάνει τη σχέση σου να εξελίσσεται ή να υποφέρει.

Μιλώντας για απόσταση, μπορώ να σου διηγηθώ δεκάδες ιστορίες Αγάπης – και η Αγάπη με άλφα κεφαλαίο. Μα θα σου πω λίγες μόνο, με διαφορετική εξέλιξη.
Τρία Α, Αγάπη Από Απόσταση. Εσύ θες να απεξαρτηθείς? Ή να μπεις στο παιχνίδι δυναμικά και να τερματίσεις με τη νίκη?

Η πρώτη -χρονικά- ιστορία… Ο Αίας και η Μυρσίνη. Το τρένο τους χώριζε μόλις 20 λεπτά και 2 ευρώ και το λεωφορείο μόλις 1.30 ώρα και 3 ευρώ. Έβρισκαν αφορμή -τουλάχιστον- 3 φορές την εβδομάδα να πεταχτούν ο ένας στον άλλον για να ζήσουν τον έρωτά τους. Το ένα βράδυ κατέληγε να είναι μια εβδομάδα, και, μη έχοντας υποχρεώσεις, το έβρισκαν διασκεδαστικό. Τι καλύτερο από το να αλλάζεις περιβάλλον, να συναναστρέφεσαι διαφορετικούς αγαπημένους φίλους και να γνωρίζεις την κάθε πλευρά αυτού που αγαπάς; Όμως, η μετακόμιση του Αίαντα σε άλλη πόλη, άλλαξε τα δεδομένα τους. Τα χιλιόμετρα τετραπλασιάστηκαν, και οι επισκέψεις άρχισαν να αραιώνουν. Η μεγάλη πόλη φιλοξενούσε συχνότερα τη Μυρσίνη, μα ο Αίαντας έπαψε να την επισκέφτεται σταδιακά. Ο ενθουσιασμός έδωσε τη θέση του σε κλιμακούμενη φθορά και έτσι μαζί με τις συναντήσεις αραίωσαν τα τηλεφωνήματα, τα μηνύματα, τα γλυκά λόγια, οι αγκαλιές και τα φιλιά. Και μια νύχτα του Φλεβάρη οι δρόμοι τους χώρισαν. Και έπαψαν τα ταξίδια από και προς την πλανεύτρα Θεσσαλονίκη. Απόσταση – Αγάπη: 1-0

Γύρος δεύτερος. Η ινδονήσιας καταγωγής Αμαρυλλίς, γνώρισε το Θάνο και ερωτεύτηκαν. Περνούσαν ποιοτικό χρόνο μαζί, για περίπου ένα χρόνο. Και έπειτα οι σπουδές της στην επαρχία έλαβαν τέλος και κλήθηκε να φύγει μακρυά του. Εκείνος, με τη σειρά του, έφυγε από τα σύνορα της Ελλάδας και προχώρησε ακολουθώντας τα ακαδημαϊκά του όνειρα σε μια μικρή μουντή πόλη του Βορρά με πολλά λουλούδια και ακόμη περισσότερα ποτάμια και γεφυράκια. Αποφάσισαν να διακόψουν. Και εκείνοι σταδιακά. Απόσταση – Αγάπη: 2-0. Τι θα γίνει τώρα, όμως που η Αμαρυλλίς θα πάει και εκείνη -αν θες το πιστεύεις, μα Τυχαία- να συνεχίσει την κατάρτισή της στην ίδια πόλη? Το παιχνίδι παίρνει παράταση, δε νομίζεις? Άρα δε μπορούμε να λάβουμε υπ΄όψιν μας το σκορ… Άρα μένουμε στο 1-0, σωστά? Οπότε, Απόσταση – Αγάπη: 1-0

Γύρος τρίτος. Η Τριανταφυλλιά ήταν χρόνια σε απόσταση με τον Άγγελο. Αγαπιόντουσαν, αυτό ήταν προφανές σε όλους. Το ζευγάρι που πειράζεται συνεχώς όταν είναι κοντά, και μακρυά το τηλέφωνο έχει γίνει η προέκταση του χεριού του, συγγνώμη, της ψυχής του ήθελα να πω. Και η Τριανταφυλλιά παίρνει την απόφαση, μετά από σκέψη και βράδια προβληματισμού, ατελείωτων εσωτερικών συζητήσεων και συνεδρίων με φίλες να πάει στην πόλη του Άγγελου να συνεχίσει -και εκείνη- τις σπουδές της. Το Πανεπιστήμιο αυτό μπορεί να μην ήταν στις επιλογές της διαφορετικά, μα ένεκα της Αγάπης τους τόλμησε να το δοκιμάσει. Και ο χρόνος αυτός ήταν κάτι παραπάνω από ονειρικός. Επιτέλους μοιράζονταν το ίδιο σπίτι, την ίδια πόλη. Ήταν ευτυχισμένοι, κάθε βράδυ και πρωί αντάλλασαν φιλιά που ήταν σα μικροί όρκοι στο όνομα του έρωτά τους. Ο χρόνος, όμως, τελείωσε και η Τριανταφυλλιά έπρεπε να γυρίσει στην πόλη της, να ψάξει για δουλειά, να βάλει μπροστά την »αληθινή» ενήλικη ζωή της. Ο Άγγελος είχε πει κάποτε ότι ίσως ερχόταν. Ακόμη δεν πήρε την απόφαση. Και έχει περάσει ήδη καιρός. Απόσταση – Αγάπη: 2-0, ίσως και αυτό κριθεί σε επόμενη φάση. Ίσως όχι.

Βαγγέλης – Χριστίνα. Γνωριμία από το διαδίκτυο, έρωτας κεραυνοβόλος. Και τα αεροδρόμια έγιναν τα δεύτερα σπίτια τους, μέχρι που μια μέρα η Χριστίνα πήρε τα πράγματά της και πήγε στην πόλη του Βαγγέλη. Βρήκε δουλειά, και, παράλληλα, έβλεπαν αγγελίες για σπίτια. Διάλεξαν το ωραιότερο και το έφτιαξαν πολύχρωμο άνετο καταφύγιο για να στεγάσουν την κοινή ζωή τους. Ο Βαγγέλης έφυγε για το εξωτερικό. Θα πήγαινε για λίγο, είπε. Το σπίτι μεγάλο και άδειο χωρίς αυτόν στην κουζίνα να μαγειρεύει μαζί της κοιτώντας την άπλετη θέα από τον 11ο όροφο. Τα ποτήρια για τα κοκτέηλ που θα έφτιαχνε έμεναν άδεια να τον περιμένουν… Και η Χριστίνα τον περίμενε. Γύρισε, της είπε ότι πρέπει να φύγει μόνιμα. Η Χριστίνα, όμως, δεν πτοήθηκε. Δούλεψε σκληρά, και τον ακολούθησε στα ξένα. Για το κοινό τους μέλλον. Τώρα το σπίτι τους μπορεί να είναι μικρότερο, όμως μαγειρεύουν μαζί στην κουζίνα και βλέπουν πάλι ταινίες αγκαλιά. Και τα ποτήρια είναι γεμάτα με κοκτέηλ που της φτιάχνει. Και πίνουν στην υγειά τους!
Απόσταση – Αγάπη: 2-1

Πάμε τώρα στην επόμενη ιστορία, την αγαπημένη μου. Ο Μύρωνας και η Μαίρη. Χρόνια μαζί. Οι πόλεις που τους χώριζαν άλλαζαν μα η απόσταση -χιλιομετρικά- μεγάλωνε. Όμως η απόσταση τους ωρίμαζε. Τους έδινε χρόνο να συνειδητοποιήσουν πόσο πολύ έλλειπε ο ένας στον άλλο. Τους χάριζε τσακωμούς, αλλά και συναντήσεις ενθουσιώδεις. Ζήλια και εμπιστοσύνη. Ναι, ταυτόχρονα. Δοκίμαζαν όλα τα μέσα μεταφοράς για να μειώσουν το χρόνο που περνούσαν χώρια, τρένα, λεωφορεία, αυτοκίνητα, πλοία και αεροπλάνα. Έψαχναν, δήθεν, αφορμές για να χωρέσουν αυτές τις μικρές εκδρομές στη ζωή τους, τη μια ήταν γενέθλια ή γιορτή του ενός ή του άλλου, επέτειοι, γάμοι φίλων, αργίες, άδειες από τη δουλειά, εκπλήξεις. Και τα εισιτήρια που έκοβαν ήταν γι’ αυτούς το «Σ’ αγαπώ» του ενός προς τον άλλο. Και ήταν πολλά. Και τα «Σ’ αγαπώ» ακόμη περισσότερα. «Εγώ πιο πολύ», του έλεγε, όχι «Εγώ πιο πολύ!», της έλεγε. Μέχρι που -χρόνια- μετά ο Μύρωνας πήρε την απόφαση να αφήσει το σπίτι του για να φτιάξει καινούριο. Από την αρχή. Με αυτήν μέσα. Με την κοπέλα που αγάπησε. Που τον αγάπησε. Που τον περίμενε. Δυσκολεύτηκε, άργησε να το αποφασίσει. Μα η καρδιά του τον συμβούλευσε, την άκουσε. Και ένα βράδυ του Σεπτέμβρη κοιμήθηκε στη διαδρομή και ξύπνησε κοντά της. Στην αγκαλιά της. Έψαξε για δουλειά, άλλαξε δυο τρεις, ήταν, βλέπεις, εργατικός και προκομμένος, άρα κατέληξε σε μια σταθερή απασχόληση, βρήκε και σπίτι. Και την έκανε βασίλισσά του. Αγάπη – Απόσταση: 2-2 Για τα πρακτικά, η ερωτική τους σχέση διακόπηκε. Γιατί η ζωή έχει τα δικά της σχέδια. Για πάντα; Κανείς δεν ξέρει. Μα η Μαίρη θα είναι πάντα ευγνώμων για την προσπάθεια του Μύρωνα. Και η ζωή, με τα δικά της σχέδια προχωρά και τους ζητά να προχωρήσουν και εκείνοι.

Εσύ, τώρα αν βρίσκεσαι σε μια από τις παραπάνω θέσεις, τι να κάνεις? Ειδικά αν δεν υπάρχει η κιθάρα που θα σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις… όλα φαντάζουν πιο δύσκολα. Αγάπη να βρεις είναι δύσκολο, όχι; Να ξεκινήσεις κάτι νέο σε καινούριο τόπο με αυτόν που σε γαληνεύει είναι μια πρόκληση. Γιατί να μην τη δοκιμάσεις; Τουλάχιστον να αρπάξεις την ευκαιρία να πειραματιστείς. Άλλωστε, αν δεις ότι η ζωή όπως τη ζεις κοντά στον άνθρωπό σου δε σας ικανοποιεί θα έχεις πάντα την επιλογή να επιστρέψεις. Μπορείς αυτό το ισοφάρισμα της Απόστασης – Αγάπης να το γυρίσεις υπέρ σου, να λήξει over και διπλό – για τους ποδοσφαιρόφιλους φίλους και αναγνώστες.
Και αν σ’ αρέσει τόσο πολύ η κιθάρα, πάρε και εσύ μία και μάθε!

Αν το δοκιμάσεις, κοίτα να το απολαύσεις! Καταλαβαίνω ότι θες να πεταχτείς στο σπίτι του άλλου σου μισού -αν όχι να μένετε μαζί- για να του πεις ένα νέο από τη μέρα σου που μόλις πέρασε, να πάρεις το αγαπημένο του φαγητό και να του χτυπήσεις την πόρτα ή απλώς να περάσεις για να ανταλλάξετε δυο φιλιά. Μα και η απόσταση σε έναν έρωτα είναι μια εμπειρία. Γιατί είναι ωραίο να έχεις το χώρο και το χρόνο σου, και η Αγάπη δεν γνωρίζει χιλιόμετρα, είναι μια ξεχωριστή σχέση. Αρκεί να υπάρχουν σχέδια για κοινό μέλλον, σωστά;

Έχεις ζήσει εσύ άμεσα ή από κάποιο κοντινό σου φίλο σχέση από απόσταση; Πώς εξελίχθηκε;

*Το τραγούδι το αφιερώνω στα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν στις παραπάνω αληθινές και συγκινητικές ιστορίες… Μπράβο σας που προσπαθήσατε.