Κυριακές

Τελικά οι Κυριακές είναι ίδιες σε όλο τον κόσμο.
Βροχερές, νωχελικές, τρυφερές.
Αν ήταν άγγιγμα θα θύμιζαν κασμίρ, ή την αγκαλιά της μητέρας.
Ο ήλιος ξετρυπώνει από τον ουρανό στο πατζούρι σου, γλιστράει πάνω στο σεντόνι, κάτω από το πάπλωμα.
Ζεστασιά.
Και ξυπνάς.
Τεντώνεσαι. Χουζουρεύεις. Σκέφτεσαι.
Οι Κυριακές, δεν αλλάζουν, κρυφά παραμένουν ίδιες σε όλο τον κόσμο, δε συμφωνείς;
Γεμάτες αρώματα καβουρδισμένου καφέ ή γλυκειάς σοκολάτας, με μπισκότα βουτύρου και αγκαλιές μεγάλες στον καναπέ.
Με μια καλημέρα. Η Κυριακή είναι το χαμόγελό του. Τρυφερή.
Οι εφημερίδες ξαποσταίνουν πλάι σου, δίπλα ακριβώς στο παράθυρο που κοιτάει αλλού. Μακρυά.
Και κάπου εδώ ανοίγει η μουσική. Χαρούμενη, με διάθεση χορευτική ανάμεσα στη μελαγχολία. Για να παίξεις, για να κινηθείς. Πετάς το μαξιλάρι, ανοίγεις το τζάμι, δροσιά.
Οι Κυριακές, ίδιες σε όλο τον κόσμο, ράθυμα σου κλείνουν το μάτι.
Ώρα για βόλτα. Στον καθαρό αέρα. Να μυρίσεις την βροχή. Το νωτισμένο χώμα. Να βηματίσεις ρυθμικά στα πλακόστρωτα ψάχνοντας για λιακάδα, μαζεύοντας χρώμα, γεμίζοντας ενέργεια. Βγάλε φωτογραφίες, παρατήρησε γύρω σου. Άφησε το βλέμμα σου να διασταυρωθεί με των υπόλοιπων Κυριακάτικων περαστικών και ανταλλάξτε γνώριμα χαμόγελα μεταξύ αγνώστων. 
Οι Κυριακές, ίδιες σε όλο τον κόσμο, σε φέρνουν κοντά με αυτούς που αγαπάς, γύρω από ένα τραπέζι που σας ενώνει.
Και ύστερα, σινεμά ή θέατρο, μια μουσική βραδιά, για να κλείσει ισορροπημένα, ίσως λίγο πιο καλλιτεχνικά, πιο ταξιδιάρικα η εβδομάδα, με ένα ποτήρι φρουτώδες κρασί, συζήτηση και συντροφικότητα. Αβίαστα, φυσικά, ήρεμα. Όπως η ανάσα, έτσι και η Κυριακή κυλάει, χωρίς να το καταλάβεις και σου δίνει το απαραίτητο οξυγόνο.
Τις αγαπάς τις Κυριακές; Τις ίδιες σε όλο τον κόσμο…