Πράσινη εκδρομή

Το αποφάσισα. Θέλω να πάω μόνη μου ένα ταξιδάκι. Να εξαφανιστώ μερικές ημέρες με τον χάρτη στο χέρι, ένα σκούφο -ε άρχισαν και τα κρύα-, την φωτογραφική μου και ένα καλό βιβλίο. Να κολλήσω την μύτη στο παράθυρο του τρένου και να παρατηρώ. Να μαζέψω λίγη έμπνευση. Να ρουφήξω καθαρό αέρα. Να τα πω λίγο με τον εαυτό μου. Να μείνουμε οι δυο μας και να απολαύσουμε το άγνωστο.

Λέω να πάω κάπου κοντά. Δυο τρεις ώρες με το τρένο. Να ταξιδέψω μέρα για να βλέπω τον ήλιο να γλυκαίνει τα σπαρτά, την ακινησία των πουλιών πάνω στα καλώδια και τα σύννεφα που θα ρίχνουν τη σκιά τους στις πεδιάδες. Θα ακούω μουσική και θα γράφω στο τετραδιάκι των ιδεών. Θα το γεμίσω. Με ζωγραφιές, λέξεις, ιστορίες. Πολύχρωμα γράμματα και σελίδες τακτικά ξεφυλλισμένες. Και θα ακούω τις ρόδες πάνω στις ράγες να κυλούν ρυθμικά.

Χωρίς κινητό. Θα κλείσω ένα ωραίο δωμάτιο, με αφράτα μαξιλάρια και απαλά παπλώματα, με υπέροχη θέα. Θα έχει σίγουρα πέτρα και ξύλο. Να μας γειώνει. Μια υπενθύμιση για το από πού είμαστε. Είμαστε όλοι από χώμα. Έτσι ξεκινάμε. Θέλω να ακούω τιτιβίσματα και να περπατήσω παράλληλα με έναν χείμαρρο. Να περπατήσω ώρες πάνω σε πεσμένα φύλλα και να μαζέψω κυκλάμινα. Όταν νυχτώσει, όμως, θα τρυπώσω κάπου με τζάκι για να πιω μια ζεστή κούπα γλυκό κακάο και να απολαύσω το βιβλίο μου.

Ποια μέρη θα μου πρότεινες; Εσύ έχεις ταξιδέψει χωρίς παρέα;